موضوع: اثربخشی درمان یکپارچهشده شناختی-رفتاری با ذهنآگاهی برکیفیت زندگی، پریشانی روانشناختی و تبعیت از درمان بیماران دیابتی نوع دو
چکیده
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری یکپارچهشده با ذهنآگاهی بر روی کیفیت زندگی، پریشانی روانشناختی و تبعیت از درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش: طرح این مطالعه از نوع شبهآزمایشی با گروه گواه با پیشآزمون و پسآزمون بود که تعداد 30 نفر بیمار دیابتی با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و بهصورت تصادفیدر دو گروه آزمایش و کنترل (15N=) قرار گرفتند. 15 نفری که در گروه مداخله قرار گرفتند به مدت 8 جلسه بهصورت هفتگی و هر هفته به مدت 90 دقیقه تحت درمان و مداخله با رویکرد MiCBT قرار گرفته و اعضای گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند.در این پژوهش از ابزارهایی همچون پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، مقیاس پریشانی روانشناختی لویباند و پرسشنامه سنجش تبعیت از درمان مدانلو استفاده شد. یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس حاکی از بهبود معنادار کیفیت زندگی (05/0>P، 65/151=F)، کاهش پریشانی روانشناختی (05/0>P، 178/69=F) و بهبود وضعیت تبعیت از درمان (05/0>P، 146/36=F) بود. نتیجهگیری: بنابراین میتوان گفت که درمان شناختی رفتاری یکپارچهشده با ذهنآگاهی میتواند باعث بهبود کیفیت زندگی و پایین آوردن پریشانی روانشناختی و همچنین افزایش تبعیت از درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شود و به این جهت مداخلهای مؤثر برای بیماران دیابتی محسوب میشود